Eerste dagen Nieuw Zeeland

12 Oktober

Zondag 12 oktober hebben we afscheid genomen van Arie en Riet en .de camper teruggebracht naar de verhuurder. Ondertussen had Nel nog wat noodzakelijke was gedaan en de tassen weer ingepakt. ’s Avonds hebben bij de familie nog lekker gebarbecued

13 Oktober

Deze dag stond weer geheel in het teken van reizen. Mark en Samuel hebben ons naar het vliegveld weggebracht. We dachten daar nog zeeën van tijd te hebben totdat bleek dat de vertrektijd 25 minuten eerder was dan op ons schema stond aangegeven. Dus moesten we de koffie laten staan en snel het vliegtuig in. Bij aankomst in Sydney waren er flinke onweersbuien dus het vliegtuig ging behoorlijk heen en weer. Aangekomen bij de gate voor de vlucht naar Christchurch bleek dat dan ook de oorzaak van de vertraging voor die vlucht. Met ruim een uur vertraging gingen we weg en kwamen om 1.30 in de nacht aan.Ondanks het feit dat het hotel op 5 minuten rijden van het vliegveld ligt duurde het tot 3.00 uur voordat we in bed lagen. Ook in Nieuw-Zeeland zijn er 3 controles om het land binnen te komen! Er worden dezelfde strenge regels als in Australie gehanteerd met betrekking tot het verbod meebrengen van etenswaren etc.)

14 Oktober

Na een uitgebreid ontbijt zijn we de camper op gaan halen. Deze was iets groter dan de vorige en nou mag Roel eindelijk eens in een Mercedes rijden. We hebben direct maar de stad, die veel parken heeft, bekeken.Dit kon als echte toeristen, door gebruik te maken van een oud trammetje, waar je dele dag gebruik van kon maken door op en af te stappen bij elke halte die je maar wilde. Zo zijn we in de botanische tuin geweest met veel oude bomen en wat leuk was om te zien was dat er tulpen in bloei stonden. We waanden ons bijna in de keukenhof!.

Het was indrukwekkend om te zien hoe de aardbeving van 2010 een krater in de stad heeft geslagen. Er wordt in het centrum druk gesloopt en gebouwd. Er zijn er veel noodgebouwen opgetrokken uit containers. In het centrum kan je daarom winkelen en eten in containers.

Van de temperatuur zijn we wel geschrokken; het was in Christchurch een graad of 12 in plaats van de beloofde 22 en op de camping was het nog maar 9 gr. Gelukkig had deze camper verwarming aan boord.

Halverwege de middag zijn we langs de supermarkt gegaan voor de noodzakelijke boodschappen. Deze leek echter meer op een gigantisch magazijn dan op wat we in Nederland gewend zijn. Vandaar op weg naar de eerste camping  in Springfield,waar we volgens ons de enige betalende gast waren. Het koste dan ook maar 20$ (ca 12 €) per nacht. Het was feitelijk een grasveld met elektra aansluitingen en er stond een oud toiletgebouw. Douches waren er wel maar voor 4 minuten douchen in de kou moest je dan 4 $ betalen.Het uitzicht maakte wel veel goed, want dat was prachtig. We keken uit op de bergen en daarvoor weilanden met natuurlijk grazende schapen. Vroeg naar bed, want toch wel een beetje jetlag, na de korte nacht.

15 oktober

Na een frisse nacht onder lekkere warme dekens, bleek bij het ontwaken dat het zonnetje heerlijk scheen. Tot onze verrassing konden we zelfs buiten ontbijten. We hebben allebei de douche van onze camper uitgeprobeerd, omdat het bij het toiletgebouw wel heel koud was en je daar bovendien $4,- voor 4 minuten douchen moest betalen. Het bleek dat we ons prima konden redden zo in de camper.

Voor we op weggingen hebben we eerst de “Tourism Radio Guide” ingesteld. Dat is een gratis GPS systeem, wat aangesloten is op de radio. Telkens wanneer je iets bezienswaardigs nadert krijg je via deze radiozender allerlei info ter plekke te horen.Tussendoor wordt er prettige muziek gedraaid. Super geregeld is dat daar!

Nu konden we op weg richting West Coast via de Arthur Pass. Wat een prachtige weg is dat! De “ah’s” en “oh’s” volgden elkaar snel op. We zijn diverse keren gestopt om foto’s te maken en om van het uitzicht en de rust te genieten.

We dachten inheemse vogels te zien, maar later zagen we een bordje “do not feed the Kea’s”! Zo bijzonder waren ze dus niet. Ze zaten hondsbrutaal te wachten of we eventueel een kruimeltje brood over zouden laten.

Eenmaal aan de West Coast aangekomen namen we de kustweg richting het noorden. Dit is ook al weer zo’n prachtige weg, direct langs de zee, die om meerdere stops om het uitzicht te bewonderen vroeg.

We passeerden Shanty Town, wat beloofde een oud plaatsje te zijn, waar je nog kon zien hoe het hier vroeger was. Het bleek echter een soort pretparkje te zijn. Daar hadden we niet zo’n zin in. We zagen nog wel net het stoomtreintje aankomen.

Liever gingen we verder naar het noorden via Greymouth en Ruanga, op weg naar de Pancake Rocks en Blowholes bij Punakaiki, en genoten van het soms echt spectaculaire uitzicht.

De Pancake Rocks zijn rotsen van kalkzandsteen, die in laagjes zijn opgebouwd. Ze zijn miljoenen jaren geleden vanuit de zeebodem ontstaan en in de loop der tijd omhoog boven water gestuwd. De geleerden blijven het nog steeds een mysterie vinden hoe deze rotsen aan hun laagjesstructuur komen. De golven kolken behoorlijk hard tussen deze rotsen en via de blowholes zie je regelmatig als het ware flinke stoomwolken uit de rotsen komen. We boften, want het was precies hoogtij toen wij er kwamen en dan heb je het spectulairste zicht erop.

Even na Punakaiki vonden we een prima camping. We stonden 20 meter vanaf het strand! Daar aangekomen hebben we eerst maar eens een lekker wit wijntje genomen en concludeerden we dat God op zijn superbest was toen Hij Nieuw-Zeeland schiep!

16 oktober

Het was bewolkt en wat frisser toen we ontwaakten, dus ontbeten we binnen. Na een lekkere douche zijn we weer opgebroken en gingen we op pad richting het zuiden, waar “the alps” liggen met vele gletsjers. Twee gletsjers kan je via de weg en na drie kwartier lopen redelijk bereiken.

Eerst weer terug via Greymouth, waar we boodschappen hebben gedaan, naar Hoikitaka. Daar konden we toch nog buiten koffie drinken. In Hoikitaka kon je veel goud en Jade kopen. Het is een oud mijnwerkersstadje.

We hebben bij Lake Ianthe geluncht. Het was weer prachtig daar. Er stond op de parkeerplaats een zelfde camper als de onze. De nummerplaten scheelden maar enkele cijfers.

Nu op weg naar de Glaciers. Het werd inmiddels wel steeds bewolkter en donkerder. Bij het visitorscentrum wisten ze ons te vertellen dat het de komende dagen slecht weer zou worden. We twijfelden of we een helikoptervlucht boven de glaciers zouden gaan maken., maar besloten om eerst de wandeling naar de voet van de Franz Josef Glacier te gaan maken. Deze wandeling voerde eerst door een stuk bos, waarna je vanzelf op een grote grijze vlakte, vol grijs grit en stenen aankwam. Het wandelpad was goed aangegeven en alleen het laatste stukje was steil. Onderweg zagen we een paar watervallen. De gletsjers schuiven in de loop der tijd steeds verder op richting dal en zee. Er breken regelmatig stukken ijs af, of er vallen grote brokken steen naar beneden. Nieuw-Zeeland houdt van veilig, dus de gevaarlijke stukken zijn afgezet en na 3 kwartier lopen mochten we niet meer verder lopen. Het begon inmiddels wat meer te spetteren en te waaien, dus het werd toch tijd om terug te gaan.

We vonden een ’top 10 campsite’,  30 km verder op bij Fox Glacier. Wat een prachtige faciliteiten hebben ze daar. Douchecabines zo groot als een badkamer! We hebben heerlijk in de algemene  keuken gekookt en gegeten, midden tussen mensen van allerlei nationaliteit. Terwijl Roel de afwas doet schrijf ik dit stukje.