Naar het Noordereiland

21 oktober

Bij het ontwaken bleek dat het buiten 0,5 gr was. Voordat we op pad gingen hebben we nog even gefacetimed, of althans een poging daartoe gedaan, want de verbinding was niet heel best. Roel heeft aan Judith nog wel wat van de omgeving kunnen laten zien via de Ipad.

We gingen weer terug naar de kust van Geraldine  naar Kaikoura. We reden via de ‘Scenic Route” via de Rakaia Gorge. Wederom prachtige gezichten op de besneeuwde bergen. Al dat moois verveelde nog steeds niet.

 Nadat we geboekt hadden voor de walvistocht is Nel nog naar de kapper geweest en ’s avonds zijn we lekker uit eten geweest bij Tuti, eeen restaurant met een Indonesche chef.. We hebben hele grote mosselen met chili gegeten en de lokale vis (Grounder?). Nel had saté udang. We hebben gesmuld!.

22 oktober

Voor vandaag stond de “Whalewatching tour” vanuit Kaikoura op het programma. Gelukkig scheen de zon weer, al was het nog wel een beetje fris. Na allerlei formaliteiten, zoals het zien van een video met veiligheidsvoorschriften, konden we inschepen. Roel was erg in zijn sas met de bemanning. Het schip bleek een leuke blonde kapitette te hebben. Na een half uurtje met een flinke vaart gevaren te hebben, werd de motor stil gelegd en deed de kapitette een soort sonar aan een lange hengel in het water, waarmee ze kon luisteren of er een walvis in de buurt zou zijn. Na een paar pogingen was het raak en konden we een “spermwhale” van dichtbij zien. De bemanning vertelde dat deze vissen zo’n 5 tot 7 minuten naar boven te komen om zo veel mogelijk zuurstof op te nemen, dan duiken ze weer onder voor 40 tot 45 minuten. Ze waarschuwden wanneer de vis weer naar beneden zou duiken, want dan kan je de grote staart goed zien. We hebben twee keer een “spermwhale”gezien en dat is voor deze streek en deze tijd van het jaar een prima resultaat.

We waren om 14.00 u weer terug op de camping en besloten om naar Picton te rijden, waar we dan de volgende dag de Ferry naar Wellington konden nemen.

Dit was alweer een prachtige rit, eerst nog langs de kust met uitzicht op een azuurblauwe Pacific Ocean. Bij Ohau Point zagen we een aantal zeehonden op de rotsen liggen zonnen. Prachtig om te zien. We konden er dichtbij komen en foto’s nemen. De weg voerde verder door Marlborough, de grootste wijnstreek van Nieuw Zeeland.

In Picton konden we op de camping direct de overtocht met de Ferry voor de volgende dag op de camping boeken. ‘s Avonds hebben we weer dankbaar gebruik gemaakt van de BBQ.

23 oktober.

Deze dag hoefden we niet zo veel te rijden omdat we met de ferry overvoeren van het Zuidereiland naar het Noordereiland oftewel van Picton naar Wellington. De avond ervoor hebben we op de camping de ferry geboekt. Deze overtocht staat bekend als de mooiste ferry overtocht van de wereld. Dat zou best eens waar kunnen zijn. Gedurende een uur vaar je feitelijk door een fjord. Gelukkig was het rustig weer en konden we weer genieten van het land.

Tijdens de overtocht begon het steeds harder te waaien zodat we niet de hele tocht buiten konden zitten. De hele overtocht door ´Cook street” voer de boot daardoor ook schuin onder invloed van een windsnelheid van 40-50 km/h.

Eenmaal aangekomen in Wellington zijn we naar het stadscentrum gereden, wat hoogstens 10 min duurde, een parkeerplek gezocht, en het centrum ingelopen.

Omdat het zo hard woei en het niet al te warm was besloten we niet al te lang te blijven en door te rijden richting het noorden, waar het weer ook wat beter leek te zijn.

Eerst hebben we nog in het ‘Wild Bean Cafe”, naast de grote M, de e-mail etc gecheckt. Toen dat gedaan was zijn we via flink bochtige wegen uit eindelijk terechtgekomen in Catrterton, vlakbij Masterton. Daar konden we terecht op een mooie, kleine camping die weer vrijwel leeg was

24 oktober

De dag begon weer lekker fris op de camping met 5 graden en regen. Deze dag gingen we naar onze familie in Waipapa en Havelock North. Deze plaatsen liggen in Hawkes Bay, waar veel druiven en ander fruit gekweekt worden.  Het prachtig gelegen huis van Joanne en Wim was goed te vinden, dankzij de goede routebeschrijving die we vooraf van Joanne per mail hadden ontvangen. ’s Middags zijn we naar Te Mata Peak gereden waar je een prachtig uitzicht over de baai hebt en, als het helder is meer dan 50 km ver kan kijken, maar helaas was dat vandaag niet het geval. We zochten Joanne’s moeder, een tante van Roel, op in haar huis in Heavens Lock North.

We besloten de dag met een maaltijd bij ‘Skinny Mullagans’ in Waipawa. Dit is een eenvoudige lokale pub, waar je heerlijk kon eten.

25 Oktober

Deze dag begon in ieder geval weer eens met mooi weer. Eerst heeft Nel wat was weggewerkt Omdat we bij Joanne en Wim logeerden hadden we ook de beschikking over een wasmachine en een droger.

We hebben Tante Corrie opgehaald en zijn toen naar Bluffs Peak in Napier gereden. En weer waren er mooie vergezichten maar ook veel mooie bloemen. Napier is bekend door de ‘Art Deco”  gebouwen in het centrum. Dit was namelijk in 1931 compleet verwoest door een aardbeving en is daarna helemaal in die stijl herbouwd. Het wordt nu de ‘Art Deco” hoofdstad van de wereld genoemd. Het wordt ook goed onderhouden omdat het een toeristische trekpleister is. Na de lunch zijn we nog een keer naar ‘Te Mata Peak’ gereden omdat het nu goed weer was en we hebben daar nog wat foto’s gemaakt.

Joanne heeft heerlijk gekookt en wij hebben nog even genoten van de zon in hun paradijselijk mooie tuin.